Τερέζα Ριμπέρα: Η «πράσινη» μονομάχος της ΕΕ
Όταν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοίνωνε τη σύνθεση της δεύτερης δικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκείνης που έχει τα ηνία των νομοθετικών πρωτοβουλιών της ΕΕ για την περίοδο 2024-2029, έγινε εξ αρχής αντιληπτός ο κομβικός ρόλος που θα έχει η Ισπανίδα αντιπρόεδρος, η σοσιαλίστρια Τερέζα Ριμπέρα.
Επιφορτισμένη με το χαρτοφυλάκιο της καθαρής, δίκαιης και ανταγωνιστικής μετάβασης, η επιλογή της 56χρονης, γεννημένης στη Μαδρίτη πολιτικού, η οποία θήτευσε με σημαντικά χαρτοφυλάκια στις κυβερνήσεις του Πέδρο Σάντσεθ, έδωσε το στίγμα της σημασίας που δίνει η Κομισιόν στην πράσινη ατζέντα.
«Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν μου ανέθεσε την αντιπροεδρία: Είναι ένα μήνυμα ότι η πράσινη ατζέντα παραμένει προτεραιότητα. Η περιβαλλοντική μετάβαση είναι μια από τις μεγάλες κινητήριες δυνάμεις του επερχόμενου οικονομικού και βιομηχανικού μετασχηματισμού» είχε δηλώσει τον περασμένο Δεκέμβριο, λίγες μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της.
Η προσγείωση στη νέα πραγματικότητα
Πολύ γρήγορα όμως η πραγματικότητα ήρθε να προσγειώσει τις φιλοδοξίες. Τα εμπόδια που τόσο η Ριμπέρα όσο και η φον ντερ Λάιεν ήξεραν ότι θα πρέπει να ξεπεράσουν ήταν εκεί.
Από τη μια πλευρά, η ακροδεξιά, η οποία βγήκε ενισχυμένη από τις τελευταίες Ευρωεκλογές, ταγμένη εξ αρχής κατά της πράσινης μεταρρύθμισης, διασφάλισε ότι οι επιθέσεις εναντίον της πράσινης ατζέντας θα κλιμακώνονταν. Κι αν αυτός ήταν ένας κίνδυνος για τον οποίο η Τερέζα Ριμπέρα ήταν καλά προετοιμασμένη, και εν πολλοίς γνώριζε εξ αρχής ότι θα αντιμετώπιζε, εν τούτοις το έτερο εμπόδιο μοιάζει πολύ πιο δύσκολο να ξεπεραστεί.
Αυτό συμβαίνει διότι το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), από το οποίο προέρχεται η πρόεδρος, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επέλεξε να αντιτεθεί σε ένα μεγάλο κομμάτι της προτεινόμενης νομοθεσίας, επικαλούμενο το κόστος για τη βιομηχανία και την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η εκλογική επιρροής της ακροδεξιάς.
Παρόλα αυτά, η Ριμπέρα έδειξε εξ αρχής τον στόχο της: Να υπερασπιστεί την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία ή αλλιώς Green Deal.
Οι σκληρές διαπραγματεύσεις
Μπορεί λοιπόν η υποστήριξη της φον ντερ Λάιεν προς την Ριμπέρα να ήταν εμφανής κατά τη διάρκεια των σκληρών διαπραγματεύσεων για τον νέο στόχο της ΕΕ για το κλίμα, που έχει ως χρονικό ορόσημο το 2040, ωστόσο το γεγονός ότι η τελική μορφή της προτεινόμενης νομοθεσίας, η οποία για πολλούς αναλυτές σηματοδοτεί την υπαναχώρηση της ΕΕ από τους ιδιαίτερα φιλόδοξους πράσινους στόχους που είχε θέσει κατά την προηγούμενη περίοδο δείχνει πως αυτή τη στήριξη δεν ήταν αρκετή.
Η ανακοίνωση του στόχου έτσι κι αλλιώς είχε καθυστερήσει για μήνες, καθώς ο Επίτροπος της ΕΕ για το Κλίμα, Βόπκε Χούκστρα, του οποίου το έργο επιβλέπει η Ριμπέρα, δυσκολεύτηκε αρκετά να βρει τις κατάλληλες ισορροπίες.
Συγκεκριμένα, μήνες διαπραγματεύσεων με κυβερνήσεις και ευρωβουλευτές οδήγησαν τον Χούκστρα να προτείνει τη μείωση των εκπομπών κατά 90% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, την οποία είχε υποσχεθεί η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πέρυσι, αλλά να αναθέσει μέρος των προσπαθειών της για το κλίμα σε φτωχότερες χώρες αγοράζοντας τις λεγόμενες πιστώσεις άνθρακα. Ένας συμβιβασμός που δεν άρεσε στην Ριμπέρα, αλλά που τελικά αποδέχτηκε.
Οι περιβαλλοντικές μάχες της Ριμπέρα
Από την άλλη πλευρά, τους τελευταίους επτά μήνες, η Ριμπέρα έχει δώσει πολλές μάχες τους, πολλές από τις οποίες κατάφερε να κερδίσει. Η προσπάθεια της μάλιστα να διασφαλίσει ότι η προτεινόμενη νομοθεσία ευθυγραμμίζεται με τις παλαιότερες πράσινες δεσμεύσεις της ΕΕ ήταν παροιμιώδης.
Υπενθυμίζεται ότι τον Ιανουάριο, το προσχέδιο του μεγάλου οικονομικού δόγματος της δεύτερης θητείας φον ντερ Λάιεν για τη δεύτερη θητεία, η λεγόμενη Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας, περιείχε αρχικά μόνο μερικές ασαφείς αναφορές για τους κλιματικούς στόχους, ενώ τόνιζε τα μέτρα περιβαλλοντικής χαλάρωσης για τις επιχειρήσεις Η Ριμπέρα παρενέβη και κατάφερε να διασφαλίσει ότι η τελική έκδοση είχε συγκεκριμένες αναφορές στις απειλούμενες πρωτοβουλίες πράσινης πολιτικής.
Ένα μήνα αργότερα, η Επιτροπή δημοσίευσε ένα νομοσχέδιο «Omnibus», το οποίο είναι ένα εργαλείο που επιτρέπει την εισαγωγή αλλαγών σε πολλαπλά νομοθετικά κείμενα ταυτόχρονα, για τη μείωση των γραφειοκρατικών βαρών για τις εταιρείες. Το νομοσχέδιο αποδυναμώνει τους κανόνες για την πράσινη χρηματοδότηση αλλά και τα περιβαλλοντικά πρότυπα που οφείλουν να τηρούν οι επιχειρήσεις.
Ωστόσο, όπως αποκαλύπτει το Politico, το νομοσχέδιο θα είχε προχωρήσει ακόμα περισσότερο, καθιστώντας βασικούς κανόνες εντελώς προαιρετικούς και επομένως αδύναμους, αν δεν υπήρχαν οι παρασκηνιακές πιέσεις της Ριμπέρα.
Οι θέσεις της για ευρύτερα ζητήματα
Παράλληλα, η Ριμπέρα έχει διαχωρίσει τη θέση της ενάντια στη δημόσια στάση της ΕΕ σε θέματα όπως η Γάζα, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ και η μετανάστευση.
Τον Μάιο, μετά την κυκλοφορία φημών ότι η φον ντερ Λάιεν ζητούσε από τους επιτρόπους να μην παραστούν στο Pride της Βουδαπέστης, το οποίο απαγόρευσε ο Όρμπαν, η Ριμπέρα εμφανίστηκε σε συνέντευξη Τύπου για την πρόοδο στην κλιματική αλλαγή κρατώντας επιδεικτικά ένα σημειωματάριο με ρίγες στο χρώμα του ουράνιου τόξου.
Επίσης, εξέφρασε την αλληλεγγύη της προς την ουγγρική ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης Bluesky, μήνες πριν η φον ντερ Λάιεν το κάνει τελικά.
Επιπλέον, έχει δημοσιεύσει συχνά αναρτήσεις που τονίζουν τη δυστυχία στη Γάζα, μερικές φορές επικρίνοντας απερίφραστα το Ισραήλ, καθώς και την καταστολή της επιστημονικής έρευνας και των πανεπιστημίων στις ΗΠΑ από τον Τραμπ.
Με την Άμυνα και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς να αποτελούν την απόλυτη προτεραιότητα της ΕΕ, μετά και τις παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων. οι μάχες της Ριμπέρα για το κλίμα φαίνεται να μην αποτελούν προτεραιότητα. Η ύπαρξη όμως μίας αντιπροέδρου με ξεκάθαρη στόχευση προς μία πιο πράσινη ΕΕ και στην επίτευξη της οικολογικής μετάβασης ίσως αποβεί σωτήρια για την Ευρώπη του αύριο.
Content Original Link:
" target="_blank">
