H επόμενη -πολύ διαφορετική- μέρα στη Red Bull χωρίς τον Κρίστιαν Χόρνερ
Πριν το πέρασμα, όμως, στο νέο κεφάλαιο υπάρχει μια άμεση ανάγκη: η ανοικοδόμηση του τεχνικού της τμήματος. Σε αυτόν, ο τεχνικός διευθυντής Πιέρ Βασέ διατηρεί τον καθοριστικό ρόλο να καθοδηγήσει τον τρόπο με τον οποίο η πρώην πρωταθλήτρια θα ενδυναμωθεί εκ νέου μετά από διαρροές εξαιρετικά ικανών τεχνικών πέρσι και φέτος.
Ο χρόνος είναι πολύ πιεστικός, διότι θα πρέπει με το βέλτιστο τρόπο να προετοιμαστεί το ολοκαίνουριο μονοθέσιο του 2026, ενόψει της ριζικής αλλαγής των τεχνικών κανονισμών, και ενώ απομένουν μόλις έξι μήνες πριν το ντεμπούτο των νέων μονοθεσίων των ομάδων στις πρώτες δοκιμές της νέας χρονιάς, τον Ιανουάριο στη Βαρκελώνη.
Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η ομάδα εργάζεται πυρετωδώς τις τελευταίες ημέρες για να εμπλουτίσει την ομάδα του Βασέ με νέους τεχνικούς και αεροδυναμιστές, οι οποίοι θα αναφέρονται στον Γάλλο μετά την αποχώρηση του Άντριαν Νιούι.
Ο Βασέ χαίρει εκτίμησης στην RBR για τις ικανότητές του, αλλά είναι επιτακτική η ανάγκη ενίσχυσής του προκειμένου να διασφαλίσει ότι τα μονοθέσια της Red Bull θα παραμείνουν ανταγωνιστικά τα προσεχή χρόνια.
Όμως, αυτή η προσπάθεια απειλείται από μια άλλη παράμετρο: το γεγονός ότι η Red Bull προετοιμάζει για το 2026 το τολμηρότερο άλμα της ιστορίας της, που είναι η κατασκευή της πρώτης δικής της μονάδας ισχύος (με μια μικρή βοήθεια από τη Ford Αμερικής) από τη νεοσύστατη Red Bull Ford Powertrains.
Κι αυτό είναι ένα άλμα που γίνεται χωρίς την επίβλεψη του επί εικοσαετίας διευθυντή της ομάδας, Κρίστιαν Χόρνερ, καθώς είναι πλέον πολύ κοντά η ώρα της κρίσης. Η πρόκληση, λοιπόν, που έχει να αντιμετωπίσει η ομάδα είναι τεραστίων διαστάσεων, και ο χρόνος ελάχιστος.
Όμως, το πέρασμα στο νέο κεφάλαιο της Ιστορίας της Red Bull Racing -που αναμφίβολα, πλέον, είναι μια από τις πιο επιτυχημένες ομάδες όλων των εποχών της Formula 1- είναι πολύ βαθύτερο. Πλέον η RBR μεταλλάσσεται στον τρόπο της λειτουργίας της, αλλάζει την ίδια τη φιλοσοφία της.
Ο ιδρυτής της ομάδας, Ντίτριχ Μάτεσιτζ, είχε την οξυδέρκεια να αντιληφθεί ότι οι επενδυτές μίας ομάδας, άνθρωποι εξειδικευμένοι στο χρηματιστηριακό και επιχειρηματικό περιβάλλον, είναι βλαπτικοί όταν μπλέκονται στο έργο ανθρώπων εξειδικευμένων στην αγωνιστική πλευρά των πραγμάτων.
Το είδαμε, π.χ. με τη Ferrari στη χρυσή εποχή της, όταν ο Λούκα ντι Μοντεζέμολο είχε την ίδια οξυδέρκεια να αφήσει την πλήρη ελευθερία της οικοδόμησης της Scuderia στους Ζαν Τοντ, Ρος Μπρον και Μίκαελ Σουμάχερ – μακριά από όλους τους διοικητικούς της Fiat.
Το είδαμε στη Mercedes, όπου η Mercedes-Benz και ο Σερ Τζιμ Ράτκλιφ έδωσαν τα “κλειδιά” του Μπράκλεϊ στον Τότο Βολφ (παρότι και ο Αυστριακός είναι συνιδιοκτήτης της Mercedes F1), που οικοδόμησε για χρόνια την αγωνιστική του εμπειρία στη διοίκηση της Williams και συνέχισε να το κάνει όταν ανέλαβε την ομάδα του Μπράκλεϊ.
Το βλέπουμε σήμερα, όπου οι ιδιοκτήτες της McLaren από τοτο Μπαχρέιν έχουν δώσει εν λευκώ την αγωνιστική ομάδα στον Ζακ Μπράουν και στον Αντρέα Στέλλα. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι επενδυτές έκαναν ένα βήμα πίσω, και άφησαν την τύχη της ομάδας στους ειδικούς, στους ανθρώπους του μότορσπορ. Και ήρθαν οι νίκες και οι τίτλοι.
Το ίδιο ακριβώς είχε κάνει και ο Ντίτριχ Μάτεσιτζ, δίνοντας εν λευκώ τη Red Bull Racing στον Κρίστιαν Χόρνερ. Ο οργανισμός του Μίλτον Κινς και ο Βρετανός ανδρώθηκαν μαζί στη F1, και συμβάδισαν με πλήρη αρμονία – και ο ιδρυτής της Red Bull δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μακρινός παρατηρητής (με τη βοήθεια των πληροφοριών του συνδέσμου και φίλου του, Χέλμουτ Μάρκο) της περίτεχνης και πανέξυπνης διοίκησης που ασκούσε ο Χόρνερ, του τρόπου που γιγάντωσε την ομάδα, της ευελιξίας με την οποία εξασφάλισε τις υπηρεσίες του Άντριαν Νιούι.
Καθώς η RBR γιγαντωνόταν, ο Χόρνερ είχε την ευφυΐα να κρατήσει την ομάδα απλή στη λειτουργία της, ταχύτατη στις αντιδράσεις της χωρίς χρονοβόρες, δυσκοίλιες διοικητικές διεργασίες για το παραμικρό, κι έτσι απόλυτα ανταγωνιστική.
Τον Οκτώβριο του 2022 ο Ντίτριχ Μάτεσιτζ έφυγε από τη ζωή. Το ποσοστό του από τη Red Bull, 49%, πέρασε στον γιο του, Μαρκ. Το άλλο 51% άνηκε στον Ταϊλανδό Σαλέρμ Γιουβιντία – άνηκε, στον παρατατικό, διότι λέγεται ότι μόλις πριν λίγες μέρες ο τελευταίος πούλησε το 2% σε τρίτο επενδυτή, έχασε την πλειοψηφία και μαζί χάθηκε η στήριξη που παρείχε στον Χόρνερ.
Έτσι, χωρίς πλέον την οξυδέρκεια του Ντίτριχ Μάτεσιτζ, η Red Bull έφυγε από το ανθρωποκεντρικό πρότυπο λειτουργίας, και πέρασε σε ένα πιο εταιρικό πρότυπο. Όπου κάθε απόφαση είναι αντικείμενο διαβούλευσης μεταξύ όλο και περισσότερων διοικητικών στελεχών, υπό τον διευθύνοντα σύμβουλο Όλιβερ Μίντζλαφ.
Σε αυτή τη μετάβαση ο συγκεντρωτικός τρόπος λειτουργίας του Κρίστιαν Χόρνερ ήταν εντελώς ασύμβατος – ασχέτως των πληροφοριών που υπήρχαν ότι ο Βρετανός προσπαθούσε να εξασφαλίσει για τον εαυτό του ένα γενναίο μερίδιο της ομάδας, εξοργίζοντας τους Αυστριακούς του κληρονόμου Μαρκ Μάτεσιτζ.
Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός ο νέος τρόπος λειτουργίας, αυτή η νέα νοοτροπία διοίκησης του κολοσσού της Red Bull, κρύβεται πίσω από την επιλογή του προσώπου που διαδέχθηκε τον Χόρνερ στη διοίκηση της Red Bull Racing.
Ο Λοράν Μεκίς είναι ένας εξαιρετικά έμπειρος και ικανός διοικητικός, πρώην αγωνιστικός διευθυντής της Ferrari, πρώην διοικητικός στις Arrows, Minardi και Toro Rosso και δεξί χέρι του Τζάρλι Ουίτινγκ κατά τις μέρες του στη FIA, όμως ο Γάλλος δεν έχει επουδενί το “ειδικό βάρος” ούτε του Χόρνερ ούτε άλλων κορυφαίων διευθυντών της F1.
Ακόμα πιο “ύποπτο” είναι το γεγονός ότι στον Μεκίς δεν αποδόθηκε ο ρόλος μόνο του διευθυντή της Red Bull Racing, αλλά και του διευθύνοντος συμβούλου. Που σημαίνει ότι πλέον ο Γάλλος έχει πολύ περισσότερα “καρπούζια κάτω από τη μασχάλη” του από όσα μπορεί να σηκώσει – ενώ η τεχνογνωσία του είναι κυρίως αγωνιστική.
Πάντως, από πέρσι που ο Μεκίς ανέλαβε τη διοίκηση της Racing Bulls, της δεύτερης ομάδας της Red Bull στη F1, αναμφίβολα έχει χτίσει κάποια εμπειρία σχετικά με την πολιτική και τα παιχνίδια του περίφημου “Κλαμπ των Πιράνχα” στο κορυφαίο επίπεδο του παγκόσμιου μότορσπορ. Και έχει μάθει αρκετές από τις ιδιαιτερότητες του οργανισμού της Red Bull.
Όμως, είναι αναμφίβολα ένας άνθρωπος που θα είναι πολύ πιο ταιριαστός στο νέο διοικητικό μοντέλο που πλέον εφαρμόζει η Red Bull και μεταδίδει και στη Red Bull Racing, από όσο θα ήταν ο Κρίστιαν Χόρνερ.
Η Ιστορία έχει δείξει ότι το μοντέλο που δείχνει να σκοπεύει να εφαρμόσει η Red Bull σπανίως πετυχαίνει – θυμηθείτε τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που πετούσε κάθε χρόνο στα σκουπίδια η Toyota, όπου το Τόκιο ήταν σχεδόν σε διαρκή ανοικτή τηλεφωνική γραμμή με την Κολωνία.
Και με τις ρηξικέλευθες αλλαγές των τελευταίων 18 μηνών που έχουν συμβεί στο Μίλτον Κινς, μάλλον φαντάζει ενάντια στις πιθανότητες για τη Red Bull να παραμείνει ανταγωνιστική στην κορυφή της F1 χωρίς το ενδιάμεσο διάστημα της ανοικοδόμησης – όσο ικανός κι αν είναι ο Λοράν Μεκίς.
Και τέλος, σε μια τέτοια περίσταση, ποιες είναι οι πιθανότητες για τον Μαξ Φερστάπεν να δεσμεύσει τα καλύτερά του αγωνιστικά χρόνια (από ηλικιακή άποψη), αυτά που έρχονται μέχρι τα ξεκινήματα της επόμενης δεκαετίας, σε μία ομάδα όπως η “καινούρια” Red Bull Racing;
Content Original Link:
" target="_blank">
