Γιατί η Αριστερά αγάπησε τον Πάπα; - Άρθρο του Κώστα Ζαχαριάδη
Επειτα από δύο συντηρητικούς Πάπες (τον Ιωάννη-Παύλο ΙΙ και τον Βενέδικτο ΙΣΤ’), η εκλογή του Πάπα Φραγκίσκου από την Αργεντινή ήταν µια µεγάλη ανάσα, γιατί εµφανίστηκε ένας άνθρωπος µε παγκόσµια εµβέλεια ο οποίος µπορούσε να µιλά για την ελπίδα και για τις αξίες χωρίς τις δεσµεύσεις των πολιτικών ηγετών, χωρίς τους δικούς τους υπολογισµούς. Ηταν µια φωνή ελευθερίας, βασισµένη όχι στα δικαιώµατα, αλλά στην αγάπη. Η Καθολική Εκκλησία παραµένει ένας πολύ συντηρητικός θεσµός. Πέρα από το σκοτεινό ιστορικό παρελθόν της Ιερής Εξέτασης και την ταύτισή της µε ρεύµα της αντίδρασης, ακόµα και σήµερα η Καθολική Εκκλησία επιµένει σε ακραία αναχρονιστικές και συντηρητικές θέσεις. Με αναφορά στον πόλεµο στην Ουκρανία, αλλά και στην ανθρωπιστική κρίση και τη γενοκτονία στη Γάζα, ο Φραγκίσκος επανέλαβε αµέτρητες φορές ότι «ο πόλεµος αποτελεί πάντα ήττα και κανείς δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνά».
Στο πασχαλινό µήνυµά του (µία µέρα πριν από τον θάνατό του) τόνισε: «Με τη σκέψη µου είµαι κοντά στον λαό και, ιδίως, στη χριστιανική κοινότητα της Γάζας, όπου η τροµερή σύρραξη συνεχίζει να παράγει θάνατο και καταστροφή και να δηµιουργεί µια δραµατική και απαράδεκτη ανθρωπιστική κατάσταση». Ηταν ηγέτης θρησκευτικός, αλλά και µε προεκτάσεις στον πολιτικό κόσµο, είχε ηγετικότητα και µιλούσε διαφορετικά. Ελεγε πράγµατα που δεν λέει κανένας συντηρητικός πολιτικός και λίγοι προοδευτικοί πολιτικοί τολµούν να τα ξεστοµίσουν. Αγγιξε την Αριστερά, γιατί της έδωσε τη δυνατότητα να διαβάσει πίσω από τη λέξη «αγάπη» µε το πραγµατικό νόηµά της και τη λέξη «αλληλεγγύη» και πίσω από τη λέξη «αδελφοσύνη» την αυθεντική έννοια του όρου της συντροφικότητας, της κοινότητας δηλαδή.
Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Content Original Link:
" target="_blank">
