Στον αέρα η υγειονομική περίθαλψη της Ευρώπης; Τι δείχνει νέα ταινία
Ο κόσμος ενδέχεται να αντιμετωπίσει έλλειψη 13 εκατομμυρίων νοσηλευτών μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Η Ελβετή σκηνοθέτις Πέτρα Βόλπε φαντάστηκε τις συνέπειες μιας μόνο χαμένης βάρδιας σε μια πολυάσχολη νύχτα σε ένα νοσοκομείο και κατέληξε να γυρίσει μια ταινία που δυστυχώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Η καταστροφή του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης
Με το Late Shift, η Βόλπε θέλησε να ρίξει φως στην πρώτη γραμμή της επικείμενης καταστροφής στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης μέσα από τα μάτια της αφοσιωμένης, εξαντλημένης Φλόρια. Η νεαρή νοσοκόμα, την οποία υποδύεται η γερμανίδα ηθοποιός Λεόνι Μπενέσκ, δείχνει αρχικά μια ακροβατική χάρη στην εργασία της, αλλά με διακύβευμα τη ζωή και το θάνατο.
Η αυτοθυσία της φροντίδας
Φτάνοντας στη βάρδια της χαρούμενη και γεμάτη ενέργεια και αφιερώνοντας χρόνο για να ρωτήσει τη συνάδελφό της για τις πρόσφατες διακοπές της, η Φλόρια μαθαίνει σύντομα ότι μια άλλη νοσοκόμα έχει δηλώσει άρρωστη. Ο φόρτος εργασίας αυξάνεται ξαφνικά εκθετικά, επιδεινώνοντας το άγχος και αυξάνοντας την πιθανότητα να κάνει ένα μοιραίο λάθος.
Η Ελβετή Volpe λέει ότι επέλεξε τον γερμανικό τίτλο της ταινίας Heldin (Ηρωίδα) επειδή πήρε έναν μυθικό όρο που συχνά χρησιμοποιείται για τους πολεμιστές και τον εφάρμοσε στη γενναιότητα και την αυτοθυσία της φροντίδας.
«Αυτή η εργασία, η οποία είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και συναισθηματικά φορτισμένη, είναι εντελώς υποτιμημένη στις κοινωνίες μας», λέει η Volpe. «Επιπλέον είναι γυναικεία εργασία – το 80% των ανθρώπων που κάνουν αυτή τη δουλειά είναι γυναίκες».
Το πρόβλημα δεν είναι το επάγγελμα αλλά οι συνθήκες
«Το έργο είναι εξαιρετικά περίπλοκο και φορτισμένο συναισθηματικά» … Leonie Benesch στο Late Shift.
Η Volpe εμπνεύστηκε από μια μακροχρόνια συγκάτοικό της που εργαζόταν ως νοσοκόμα και από το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Το επάγγελμά μας δεν είναι το πρόβλημα – είναι οι συνθήκες» της πρώην νοσοκόμας Madeline Calvelage από τη Γερμανία, η οποία την συμβούλεψε για το σενάριο.
«Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από το πρώτο κεφάλαιο και σκέφτηκα – αυτό διαβάζεται σαν θρίλερ», λέει η Volpe. «Αλλά μέσα σε αυτό το άγχος βρίσκεις τις πιο τρυφερές, ανθρώπινες στιγμές».
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τις κλιμακούμενες και ανταγωνιστικές ανάγκες των ασθενών σε ένα νοσοκομειακό θάλαμο, με διαφορετικές ιατρικές και συναισθηματικές απαιτήσεις να κρύβονται πίσω από κάθε πόρτα και που κοινοποιούνται στο υγειονομικό προσωπικό από το κουδούνι κλήσης του κάθε δωματίου.
Η καριέρα της Benesch ήδη περιλαμβάνει ρόλους στις σειρές The Crown και Babylon Berlin, καθώς και ρόλους στις ταινίες The White Ribbon του Michael Haneke, το δράμα September 5 για τις επιθέσεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου και τη γερμανική υποψήφια για Όσκαρ ταινία The Teachers’ Lounge.
Το βάρος στους νοσοκόμους
Η ίδια λέει ότι το κοινό στοιχείο των πιο πρόσφατων χαρακτήρων της είναι «άνθρωποι που καίγονται για αυτό που κάνουν». Αλλά σημειώνει ότι ήταν σπάνιο στις τηλεοπτικές ιατρικές σειρές να βλέπεις νοσοκόμες και τα καθημερινά τους κατορθώματα στο προσκήνιο.
«Είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε τους γιατρούς ως ήρωες, ενώ στο παρασκήνιο μια νοσοκόμα μπορεί να κρεμάει μια σακούλα ορού, να πίνει καφέ ή να έχει μια σχέση με τον ανώτερο γιατρό», λέει η Benesch. «Πριν από αυτό, δεν μου ήταν σαφές πόση από την πραγματική ιατρική ευθύνη βαρύνει τους ώμους των νοσοκόμων».
Η Benesch, που σπούδασε στη Guildhall School of Music & Drama του Λονδίνου, είπε ότι πέρασε αρκετές βάρδιες ακολουθώντας πραγματικές νοσοκόμες σε ένα ελβετικό νοσοκομείο για να μάθει τη «χορογραφία» των αλληλεπιδράσεων μεταξύ του προσωπικού και των ασθενών, καθώς και τις χειρωνακτικές δεξιότητες της προετοιμασίας μιας σύριγγας ή της μέτρησης της αρτηριακής πίεσης. «Ήθελα οι πραγματικές νοσοκόμες να μην μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά μου με αυτές», λέει.
Ταινία – επιτυχία στη γερμανόφωνη Ευρώπη
Η ταινία Late Shift πυροδότησε έντονες συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση της πολιτικής στην υγεία και αποδείχθηκε κριτική και εμπορική επιτυχία στη γερμανόφωνη Ευρώπη, ξεπερνώντας ακόμη και την τελευταία ταινία Bridget Jones στα ελβετικά σινεμά.
Στις νοσοκόμες το χειροκρότημα του κοινού στο Φεστιβάλ Βερολίνου
Νοσηλευτικό προσωπικό από διάφορα νοσοκομεία του Βερολίνου διαδηλώνει μπροστά από το Zoo Palast, στο περιθώριο της πρεμιέρας της ταινίας Heldin τον Φεβρουάριο.
Στην παγκόσμια πρεμιέρα στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου τον Φεβρουάριο, αρκετές νοσοκόμες κλήθηκαν να εμφανιστούν με τις στολές τους στο κόκκινο χαλί και να ανέβουν στη σκηνή μετά την προβολή για να δεχτούν το χειροκρότημα του κοινού. Λίγες μέρες πριν τις γενικές εκλογές στη Γερμανία, ορισμένες κρατούσαν πλακάτ με το σύνθημα #wirsindfloria (Είμαστε η Φλόρια).
Ένας από τους καλεσμένους ήταν ο 47χρονος Ingo Böing, ο οποίος εργάστηκε σε νοσοκομεία για ένα τέταρτο του αιώνα και τώρα είναι μέλος του προσωπικού της Γερμανικής Ένωσης Επαγγελματιών Νοσηλευτικής, η οποία αγωνίζεται για καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. «Ήταν απίστευτα συγκινητικό», λέει για την τελετή της ταινίας. «Βλέποντας αρκετές από τις σκηνές σκέφτηκα: «Πω πω, έτσι είναι πραγματικά τα πράγματα»».
Ο Φαύλος κύκλος της νοσηλευτικής
Ο Böing λέει ότι το Late Shift απεικονίζει με πειστικό τρόπο τον «φαύλο κύκλο» της νοσηλευτικής, στον οποίο οι άνθρωποι που εργάζονται στα όρια των δυνάμεών τους παίρνουν άδεια ασθενείας χωρίς προειδοποίηση, αφήνοντας όσους εμφανίζονται στην εργασία τους με ένα ακόμη πιο δύσκολο έργο. «Είναι αυτό το συναίσθημα του να προσπαθείς να ικανοποιήσεις τόσες πολλές ανάγκες ταυτόχρονα και να μην τα καταφέρνεις», προσθέτει.
Οι λίστες αναμονής στα νοσοκομεία
Λέει ότι οι λίστες αναμονής, όπως αυτές που χρησιμοποιεί το NHS στη Βρετανία, αν και είναι απογοητευτικές για τους ασθενείς, θα βοηθούσαν τα νοσοκομεία στη Γερμανία να θέτουν καλύτερα τις προτεραιότητές τους, αποτρέποντας ταυτόχρονα την υπερβολική επιβάρυνση τους.
Η Franziska Aurich, 28 ετών, που εργάζεται σε ογκολογική πτέρυγα στο νοσοκομείο Charité του Βερολίνου, επίσης βρήκε την ταινία «πολύ κοντά στην πραγματικότητα». Όταν ρωτήθηκε τι θα συμβούλευε τη Floria, η Aurich απάντησε: «Θα της έλεγα να επιστρέψει στη δουλειά αύριο, γιατί όπως και αυτή, δεν μπορώ να φανταστώ να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου. Αλλά να γραφτεί σε συνδικάτο, για να μην έχει τόσες πολλές βάρδιες όπως αυτή».
Βόλπε: Η ταινία, ερωτική επιστολή προς τους νοσηλευτές
Η Volpe, που μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Βερολίνου και Νέας Υόρκης, λέει ότι ήταν ευχαριστημένη που είδε νοσηλευτές να πηγαίνουν ομαδικά να δουν την ταινία και ελπίζει ότι αυτό θα κάνει το υπόλοιπο κοινό καλύτερους ασθενείς. «Οι νοσηλευτές θα έπρεπε να βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας, αλλά ζούμε σε έναν κόσμο όπου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο», λέει. «Αυτή η ταινία είναι μια ερωτική επιστολή προς το επάγγελμα».
Ενώ η ταινία διαδραματίζεται στην κλονισμένη αλλά ακόμα άθικτη κοινωνική υποδομή της Ευρώπης, η Volpe είπε ότι είδε στις ΗΠΑ πώς οι δραστικές περικοπές του Donald Trump στο Medicaid, το οποίο εξυπηρετεί κυρίως φτωχούς και άτομα με αναπηρία, απειλούσαν να βλάψουν τους πιο ευάλωτους. «Βλέπεις μια μεγάλη σκληρότητα σε όλα αυτά τα μέτρα», λέει.
«Ο Έλον Μασκ είπε ότι θεωρεί την ενσυναίσθηση ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της εποχής μας, κάτι που είναι φυσικά εντελώς τερατώδες. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης είναι να αντιδράσει σε αυτό. Αργά ή γρήγορα, όλοι θα εξαρτηθούμε από εκείνο το άτομο που στέκεται δίπλα στο κρεβάτι μας».
Πηγή: The Guardian
Content Original Link:
" target="_blank">
