Ο καλλιτέχνης του τάκλιν: Όταν ο Σκιαφίνο δίδαξε στους αμυντικούς την τέχνη της ανάκτησης

Στην ποδοσφαιρική φαντασία των περισσότερων φιλάθλων, το τάκλιν είναι μια πράξη καθαρά αμυντική. Συνδέεται με δυναμικούς παίκτες του κέντρου, με στόπερ που πέφτουν με αυταπάρνηση στα πόδια του αντιπάλου και με σκληροτράχηλους χαρακτήρες που ζουν για να «κόβουν» τις φάσεις. Όμως, πίσω από την κοινή αυτή αντίληψη, υπάρχει μια ξεχωριστή, σχεδόν ποιητική περίπτωση. Ένας καλλιτέχνης που μετέτρεψε την ανάκτηση της μπάλας σε μορφή τέχνης. Ο Ουρουγουανός Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο.

Γεννημένος το 1925, ο Σκιαφίνο έγραψε ιστορία με την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης στο Μουντιάλ του 1950, σημειώνοντας μάλιστα το πρώτο γκολ στον αξέχαστο τελικό του Μαρακανά, στη νίκη-θρύλο επί της Βραζιλίας. Αλλά το μεγαλείο του δεν περιορίζεται σε εκείνη την ιστορική νύχτα. Ο Σκιαφίνο υπήρξε ένας από τους πιο πλήρεις και πολύπλευρους ποδοσφαιριστές που έχουν υπάρξει, με σπάνια τεχνική, μοναδική αντίληψη του χώρου και —σε μια απρόσμενη πτυχή— δεξιοτεχνία στο τάκλιν.

Όταν το 1954 μεταγράφηκε στη Μίλαν, το ιταλικό κοινό γνώρισε έναν δεκάρι που δεν δίσταζε να βουτήξει στα πόδια του αντιπάλου για να πάρει την μπάλα. Όχι με βία ή σκληρότητα, αλλά με χειρουργική ακρίβεια και αριστοτεχνικό συγχρονισμό. Ο Σκιαφίνο είχε τελειοποιήσει την τέχνη του τάκλιν από πίσω — μια επικίνδυνη τεχνική, όπου το παραμικρό λάθος