Η μέρα της κρίσης για τη Ferrari: την Τετάρτη ο Λεκλέρ στην πίστα με τη νέα ανάρτηση της SF-25
Καταρχάς, ας δούμε ποιο είναι το πρόβλημα. Οι πληροφορίες από την Ιταλία, που εμμέσως πλην σαφώς έχουν επιβεβαιώσει και οι Σαρλ Λεκλέρ και Λιούις Χάμιλτον, αναφέρουν ότι υπήρξε εξαρχής ένα δομικό σφάλμα στην SF-25.
Το σφάλμα αυτό φέρεται να έχει να κάνει με την αντοχή της πίσω ανάρτησης σε πολύ υψηλή ταχύτητα, όπου είναι μεγάλο το αεροδυναμικό φορτίο. Η πολύ υψηλή άντωση πιέζει κάθετα το μονοθέσιο προς το έδαφος, σε βαθμό που -με το βαρύ φορτίου καυσίμου στον αγώνα- φθείρεται υπέρμετρα (πέραν του ορίου που επιτρέπουν οι κανονισμοί) το ξύλινο τμήμα του δαπέδου στην άσφαλτο.
Αυτό το φαινόμενο επέφερε τον αποκλεισμό του Λιούις Χάμιλτον από το GP Κίνας – λόγω της υπερβολικής φθοράς του ξύλινου τμήματος του δαπέδου. Η Scuderia, έκτοτε, αναγκάζεται να ρυθμίζει την SF-25 πιο ψηλά από το έδαφος από όσο χρειάζεται για να αποδώσει σωστά η αεροδυναμική της λειτουργία.
Το πρόβλημα δεν επηρεάζει την ομάδα μόνο στον αγώνα, αλλά και στις κατατακτήριες – διότι μετά από τις δοκιμές κατάταξης τα μονοθέσια μπαίνουν σε καθεστώς παρκ φερμέ και έτσι απαγορεύεται κάθε επέμβαση στις ρυθμίσεις τους μέχρι τον αγώνα.
Οπότε η αεροδυναμική λειτουργία της Ferrari SF-25 δεν είναι η βέλτιστη δυνατή ούτε τα Σάββατα. Με άλλα λόγια, το φετινό ιταλικό μονοθέσιο είναι γρήγορο και ανταγωνιστικό, αλλά δεν μπορεί -λόγω της μη ανθεκτικότητας της ανάρτησης- να βγάλει την πλήρη ταχύτητά του στην επιφάνεια.
Επιπλέον, μετά το τελευταίο GP, στη Βρετανία, ο πρώην μηχανικός της Ferrari και άριστος γνώστης των τεκταινόμενων στο Μαρανέλο. Λουίτζι Μάτσολα, επεσήμανε δύο επαναλαμβανόμενες αδυναμίες της SF-25 που επηρεάζουν άμεσα και αρνητικά την “οδηγησιμότητα” του μονοθεσίου και τη σταθερότητα της απόδοσής του σε όλο το τριήμερο.
Σύμφωνα με τον Ιταλό, αυτές οι αδυναμίες κάνουν στην SF-25 ιδιαίτερα απρόβλεπτη για τους οδηγούς, σε όλες τις φάσεις της στροφής. Αυτό είναι κάτι που και ο Λιούις Χάμιλτον περιέγραψε, λέγοντας ότι στη βροχή του Σίλβερστουν το cavallino ήταν “το πιο δύσκολο αυτοκίνητο που έχω οδηγήσει ποτέ” και ότι στις στροφές “μου έδινε την αίσθηση ότι έκανα σλάλομ”.
Όπως είπε ο Μάτσολα, λοιπόν, οι δύο αδυναμίες της Ferrari SF-25 είναι, πρώτον, ότι “φορτώνεται” με υπερβολική πίεση στον εμπρός του άξονα στα φρένα επειδή η ουρά του είναι πολύ χαλαρή στην είσοδο των στροφών. Δεύτερον, ότι η ουρά και πάλι παρουσιάζει απότομα τινάγματα όσο ήπιος κι αν είναι ο οδηγός με το γκάζι στην έξοδο της στροφής.
“Είναι ένα αυτοκίνητο” εξήγησε ο Μάτσολα, “που αποκτά υπερβολική πρόσφυση εμπρός στα φρένα διότι χάνει πολλή πρόσφυση στον πίσω άξονα. Αυτό προκαλεί μια ανισορροπία. Ως αποτέλεσμα, ο οδηγός ποτέ δεν ξέρει πότε ή πόσο ισχυρά να φρενάρει ώστε να βελτιστοποιήσει την απόδοση.
Έπειτα, όταν επιταχύνεις στην έξοδο της στροφής, η φόρτιση μετατοπίζεται σημαντικά στον εξωτερικό πίσω τροχό, εκείνον που είναι υπεύθυνος για την πρόσφυση.
Αλλά αν το αυτοκίνητο δεν παράγει αρκετή άντωση για τον πίσω άξονα, εκείνη τη στιγμή το πίσω μέρος αρχίζει να γλιστρά προς την εξωτερική, και το αυτοκίνητο γίνεται δύσκολο να ελεγχθεί”, συνέχισε.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συχνά φέτος οι Λεκλέρ και Χάμιλτον πασχίζουν να βρουν την ισορροπία του αυτοκινήτου. Και, κατά συνέπεια, δεν μπορούν να αντλήσουν τη μέγιστη ταχύτητά του.
“Αυτές οι δύο φάσεις, στην είσοδο και στην έξοδο της στροφής, είναι εκείνες στις οποίες εμφανίζεται στην πραγματικότητα πόσο απρόβλεπτη είναι η SF-25”, συνέχισε ο Ιταλός μηχανικός.
“Αυτό, με τη σειρά του, προκαλεί τάσεις υποστροφής του αυτοκινήτου στο κέντρο της στροφής. Δηλαδή το εμπρός μέρος δεν ανταποκρίνεται με ακρίβεια στις εντολές του οδηγού με το τιμόνι, προκαλώντας καθυστερήσεις και φτωχή πρόσφυση. Είναι κλασική περίπτωση ενός αυτοκινήτου που στερείται οδηγησιμότητας”, κατέληξε ο Ιταλός.
Η τελευταία ευκαιρία για τη Ferrari SF-25
Η Scuderia, παρότι πολλοί θεωρούν ότι έπρεπε να είχε ήδη στρέψει την πλήρη της προσοχή στο ολοκαίνουριο μονοθέσιο του 2026, αφιέρωσε τους πόρους και τις υποδομές της στην επίλυση των παραπάνω προβλημάτων της SF-25, με δύο βασικά βήματα.
Το πρώτο βήμα ήταν η μεγάλη αεροδυναμική αναβάθμιση με το νέο δάπεδο (κατά κύριο λόγο) που παρουσίασε στο τέλος Ιουνίου στο GP Αυστρίας. Και το δεύτερο είναι η πλήρως ανασχεδιασμένη πίσω ανάρτηση, που θα εφαρμόσει στην SF-25 στο επερχόμενο GP Βελγίου το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου (αν και ο αρχικός προγραμματισμός, που άλλαξε, ήταν για το Σίλβερστοουν).
Η ανάρτηση αυτή ακολουθεί ένα σχεδιαστικό concept που εισήγαγε και η Mercedes φέτος στην Ίμολα. Στη διάταξη αυτή της ανάρτησης, o εμπρός βραχίονας του άνω ψαλιδιού στην πίσω ανάρτηση τοποθετείται υπό οριζόντια κλίση με σκοπό να σταθεροποιεί το πίσω μέρος του μονοθεσίου κατά τη διάρκεια μεταβατικών φάσεων, όπως το φρενάρισμα και οι αλλαγές κατεύθυνσης.
Αυτή η διαμόρφωση επιτρέπει τη χρήση πιο σκληρών ρυθμίσεων και χαμηλότερου ύψους από το έδαφος, βελτιώνοντας την απόδοση σε αεροδυναμικά απαιτητικά σενάρια – που είναι και το ζητούμενο για τη Ferrari SF-25.
Το σχέδιο της Ferrari είναι πιο συντηρητικό σε σύγκριση με τη λύση που έχει υιοθετήσει η Mercedes, καθώς στη W16 ο άνω βραχίονας του ψαλιδιού τοποθετείται σε πολύ μεγαλύτερο ύψος.
Στην περίπτωση της SF-25, η διάταξη είναι λιγότερο ακραία, κυρίως επειδή η ομάδα έπρεπε να βρει σταθερά και δομικά επαρκή σημεία στήριξης πάνω στο ανθρακονημάτινο κάλυμμα του κιβωτίου, ώστε να αντέχουν τα αυξημένα φορτία χωρίς να διακυβεύεται η αξιοπιστία του μηχανισμού.
Η αεροδυναμική αναβάθμιση της Αυστρίας, κατά γενική ομολογία, πέτυχε – αποδίδοντας και στην πίστα τα καλά αποτελέσματα που εμφάνιζε στην αεροσήραγγα και στο CFD. Και τώρα απομένει η νέα ανάρτηση.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες από την Ιταλία, η Scuderia θα δοκιμάσει τη νέα πίσω ανάρτηση της SF-25 αξιοποιώντας τη δεύτερη (από τις δύο) φετινή της “ημέρα κινηματογράφησης” στην πίστα του Μουτζέλο την ερχόμενη Τετάρτη 16 Ιουλίου.
Η επιλογή του σιρκουί του Μουτζέλο δεν είναι τυχαία: πρόκειται για μία πίστα με υψηλό επίπεδο τεχνικής δυσκολίας και ποικιλία τύπων στροφών, ιδανική για την επαλήθευση των δεδομένων προσομοίωσης και τη σύγκρισή τους με τις πραγματικές αγωνιστικές συνθήκες.
Ο συνδυασμός του ανανεωμένου πατώματος και της νέας πίσω ανάρτησης εκτιμάται ότι θα αποφέρει κέρδος περίπου ενός δέκατου του δευτερολέπτου στο γύρο. Παρότι αυτό μπορεί να φαίνεται μικρό στα χαρτιά, με τις διαφορές εκατοστών ή και χιλιοστών στις φετινές κατατακτήριες ένα τέτοιο κέρδος μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Μια πιο αποτελεσματική ανάρτηση θα μπορούσε, επίσης, να βοηθήσει στη “διεύρυνση” του θερμικού παραθύρου λειτουργίας των ελαστικών της Pirelli. Αν αυτό επιτευχθεί οι Λεκλέρ και ο Χάμιλτον θα έχουν ένα πιο σταθερό, προβλέψιμο και ανταγωνιστικό μονοθέσιο, σε διαφορετικές πίστες και μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες, και στο πλήρες stint με κάθε σετ ελαστικών.
Οι Λεκλέρ και Τζιοβινάτσι λοιπόν θα οδηγήσουν στο Μουτζέλο την SF-25 με την πλήρη της αναβάθμιση, αεροδυναμική (με το νέο δάπεδο) και μηχανική (με τη νέα ανάρτηση) με την ελπίδα να επιβεβαιώσουν ότι θα είναι ένα μονοθέσιο πολύ πιο προβλέψιμο, και ικανό να ρυθμίζεται πιο κοντά στο έδαφος.
Αν πετύχουν και τα δύο, δεν αποκλείεται η Scuderia να κερδίζει αγώνες στο δεύτερο μισό της σεζόν του 2025 – που ξεκινά από το Βέλγιο και τελειώνει στο Άμπου Ντάμπι στις αρχές Δεκεμβρίου.
Κάτι τέτοιο θα βελτιώσει την ψυχολογία της ομάδας, καταρχήν, αν και πλέον οι βλέψεις για τους τίτλους οδηγών και κατασκευαστών φέτος μοιάζουν περισσότερο ουτοπικοί παρά ρεαλιστικοί. Πιο ουσιώδες είναι ότι θα παρέχει κρίσιμα δεδομένα για την οριστικοποίηση της σχεδιαστικής φιλοσοφίας της ανάρτησης της Ferrari του 2026, που έχει προς το παρόν στο Μαρανέλο την κωδική ονομασία Project 678.
Οπότε, η ερχόμενη Τετάρτη είναι η μέρα της κρίσης για τη Scuderia. Αν μη τι άλλο, μια επιτυχημένη ανάκαμψη θα σταθεροποιήσει τον Φρεντ Βασέρ στη θέση του, θα αποδείξει τις δυνατότητες της τεχνικής ηγεσίας του Γάλλου Λοΐκ Σερά και θα βοηθήσει τη Ferrari να μείνει στη 2η θέση του πρωταθλήματος κατασκευαστών και να ξεκινήσει ανταγωνιστικά το 2026.
Content Original Link:
" target="_blank">
