Χάινριχ Μπράους στο ΒΗΜΑ: «Η Γερμανία δεν είναι απειλή, θα αναλάβει τον ρόλο που οφείλει»
«Τελικά υπάρχουν και τα υπογλώσσια». Κάπως έτσι διασκεδάζουν δημοσιογράφοι στο Βερολίνο την έκδηλη αγωνία για το ενδεχόμενο να αποτύχει η παρθενική επίσκεψη του καγκελαρίουΦρίντριχ Μερτς λίαν προσεχώς στην Ουάσιγκτον, όταν κληθεί να καθίσει δίπλα στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην «ηλεκτρική καρέκλα» του Λευκού Οίκου.
Η κρίσιμη σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ πλησιάζει (24-25/6), η συνάντηση των δύο ηγετών κρίνεται πολύ σημαντική για τη μελλοντική πορεία της Συμμαχίας και ο κίνδυνος να επαναληφθούν εικόνες όπως εκείνες με τον ουκρανό ή τον νοτιοαφρικανό πρόεδρο πρέπει να αποκλειστεί. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η Καγκελαρία επεξεργάζεται σενάρια με πιθανές απαντήσεις σε όλες τις πιθανές «κακοτοπιές» – αίφνης να προβληθεί βίντεο στο οποίο να καταγγέλλεται η Γερμανία ότι βρέθηκε κάτω από τον στόχο του 2% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες το 2024.
Η επιστροφή της Γερμανίας
Αλλά τέτοιος κίνδυνος έχει εκμηδενιστεί. Για πρώτη φορά η Γερμανία δημιούργησε δημοσιονομικό χώρο για επενδύσεις στην άμυνα χωρίς ανώτατο όριο, προκαλώντας βαθιά ικανοποίηση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. «Τα τελευταία χρόνια, κυρίως στις κυβερνήσεις Μέρκελ, δεν πετύχαμε τον στόχο του 2% για την άμυνά μας, συρρικνώσαμε το στρατό, τον ξεκοκαλιάσαμε, τον διαλύσαμε με την πολιτική λιτότητας».
Ο συνομιλητής του «Βήματος», ο αντιστράτηγος ε.α. Χάινριχ Μπράους, είναι εξαιρετικός γνώστης των εξελίξεων τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Μπούντεσβερ. Το 2013-2018 διετέλεσε βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, αναλαμβάνοντας επικεφαλής του Τμήματος Αμυντικής Πολιτικής και Σχεδιασμού στο Διεθνές Επιτελείο. Ηταν επομένως υπεύθυνος για την αμυντική πολιτική και τον στρατηγικό προσανατολισμό της Συμμαχίας στο ριζικά μεταβαλλόμενο, από το 2014, τοπίο ασφαλείας εξαιτίας της ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία. Σήμερα είναι στέλεχος στο Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων – DGAP, στο Βερολίνο.
«Germany is back on track» διεμήνυσε με την ανάληψη των καθηκόντων του ο καγκελάριος Μερτς, ανακοινώνοντας ότι η χώρα του επιθυμεί ηγετικό ρόλο στο ΝΑΤΟ δημιουργώντας τον μεγαλύτερο συμβατικό στρατό της Ευρώπης. Επισημαίνουμε στον Μπράουςπιθανές ανησυχίες εταίρων και συμμάχων εντός και εκτός του ΝΑΤΟ λόγω της στρατιωτικής «γιγάντωσης» της Γερμανίας μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους.
«Πρέπει πρώτα να μου εξηγήσετε γιατί ανησυχούν, όσοι ανησυχούν. Επειδή οι Γερμανοί θα αναλάβουν τον ρόλο που οφείλουν, ανάλογα με την οικονομική τους ευρωστία, για την άμυνα των Ευρωπαίων απέναντι στη ρωσική προκλητικότητα;»μαςαπαντά. «Δεν μπορώ να αντιληφθώ με ποιον τρόπο οι Γερμανοί αποκτούν δυναμική απειλής για άλλους εταίρους. Το αντίθετο συμβαίνει. Παραμελήσαμε την εκπλήρωση των δεσμεύσεών μας έναντι του ΝΑΤΟ ως η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, και η νυν γερμανική κυβέρνηση θέλει να το αλλάξει. Είναι ζήτημα ευθύνης απέναντι στους εταίρους μας».
Ο απρόβλεπτος Τραμπ
Εκείνος που χαίρεται από τη γερμανική επιστροφή είναι ο Μαρκ Ρούτε, επικεφαλής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Εδώ και καιρό προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες αποτυχίας της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, την οποία πολλοί θεωρούν τη σημαντικότερη των τελευταίων δεκαετιών.
«Είναι η πρώτη μετά την επανεκλογή του Τραμπ» επισημαίνει ο συνομιλητής μας.«Ταυτόχρονα – και νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω εκ μέρους της Ευρώπης – βλέπουμε τη συμπεριφορά του απέναντι στον Πούτινμε αυξανόμενη ανησυχία. Προσπάθησε να έρθει σε συμφωνία μαζί του και να τον πείσει για κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία κάνοντας σημαντικές παραχωρήσεις και υιοθετώντας αφηγήματα του ρώσου προέδρου. Για παράδειγμα, ότι δεν υπάρχει θέση για την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, παρόλο που η σύνοδος κορυφής πέρυσι στην Ουάσιγκτον, με 32 χώρες για πρώτη φορά, αποφάσισε ότι η πορεία της Ουκρανίας προς το ΝΑΤΟ είναι μη αναστρέψιμη, υιοθετώντας και πρόγραμμα για τη διευκόλυνσή της».
Ακόμη παραμένει άγνωστο εάν θα προσκληθεί ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στη σύνοδο. «Η Ουκρανία περιμένει πρόσκληση, οτιδήποτε άλλο θα ήταν νίκη του Πούτιν επί του ΝΑΤΟ» δήλωσε ο ουκρανός πρόεδρος. Ο Ρούτε δεν θέλει να βρεθεί στη θέση του προκατόχου του, Γενς Στόλτενμπεργκ, με τον οποίο συγκρούστηκε ο Τραμπ στη σύνοδο κορυφής του 2018. Γι’ αυτό περιόρισε την ημερήσια διάταξη σε δύο θέματα: στην έγκριση του στόχου για τις νατοϊκές δυνάμεις και στη δέσμευση για αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 3,5% του ΑΕΠ και επιπλέον 1,5% για σχετικές δαπάνες.
«Πρόκειται για τεράστια αύξηση, Ρούτε και Ευρωπαίοι προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τον Τραμπ σε κάποιον βαθμό, να είναι ευγενικοί» υποστηρίζει ο γερμανός αντιστράτηγος.«Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος, γιατί ο Τραμπ είναι απρόβλεπτος. Και δεν μπορεί να κρύψει ότι τρέφει κάποια συμπάθεια στον Πούτιν. Υπάρχει η ανησυχία ότι θα συνεχίσει να τον ικανοποιεί και να επικρίνει τους Ευρωπαίους. Γι’ αυτό η σύνοδος κορυφής είναι τόσο σημαντική από κάθε άποψη».
Ο ρόλος της Τουρκίας
Οι οιωνοί κάθε άλλο παρά ευνοϊκοί είναι στο ουκρανικό μέτωπο, η Ρωσία ενισχύει τις απειλές της. «Προσπαθεί να δημιουργήσει αβεβαιότητα στις κυβερνήσεις και τους λαούς της Δύσης και να υπονομεύσει την ενότητα της Συμμαχίας»εκτιμά ο Μπράους.
«Είναι μια διαρκής απειλή για τη Συμμαχία, κυρίως όσον αφορά τους στόχους που κοινοποίησε ο Πούτιν στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ λίγο πριν από την εισβολή στην Ουκρανία. Πρώτον, οικειοποίηση της Ουκρανίας, δεύτερον, επιστροφή στις στρατηγικές δομές της Ευρώπης του 1997, δηλαδή διάλυση όλων των υποδομών με τους νέους συμμάχους από την Πολωνία μέχρι τη Φινλανδία και τη Σουηδία, και, τρίτον, μεταφορά των αμερικανικών πυρηνικών δυνάμεων από την Ευρώπη στην Αμερική, πράγμα που θα σήμαινε ότι η αμερικανική πυρηνική προστασία των Ευρωπαίων θα διαλυόταν».
Μέσα σε αυτό το επικίνδυνο περιβάλλον, ο ρόλος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ είναι σημαντικός, αν και με αστερίσκους.
«Ο Ερντογάν έχει φιλοδοξίες και τη δική του ατζέντα, που επιβαρύνουν ενίοτε τη συναίνεση στο ΝΑΤΟ» επισημαίνει. «Αλλά είναι σημαντικό να διατηρούμε κοινή στάση με την Τουρκία, λόγω της θέσης της και του ελέγχου πρόσβασης στη Μαύρη Θάλασσα». Στο «Βήμα» ο Μπράουςεκφράζει και μια επιθυμία: «Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η ύπατη εκπρόσωπος της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ πρέπει να ξεκινήσουν μαζί μια νέα προσπάθεια βελτίωσης της σχέσης Ελλάδας – Τουρκίας, ίσως με τη βοήθεια του γερμανού καγκελαρίου. Θα ήταν προς το καλό και της ΕΕ. Απειλές για πόλεμο από μια συμμαχική χώρα σε άλλη είναι αδιανόητες και επιβαρύνουν το ΝΑΤΟ».
Content Original Link:
" target="_blank">
