"Ο πόλεµος και η εκµετάλλευση πηγαίνουν µαζί", άρθρο του Γιώργου Στεφανάκη στα Παραπολιτικά

1η Μάη είναι ηµέρα µνήµης, τιµής και αγώνα. ∆εν είναι αργία, αλλά απεργία. Είναι το ζωντανό σύµβολο της ταξικής πάλης και της διεκδίκησης µιας ζωής χωρίς φτώχεια, εκµετάλλευση και πολέµους. Από το Σικάγο του 1886 µέχρι τη Θεσσαλονίκη του ’36 και την Καισαριανή του ’44, οι εργάτες ύψωσαν το ανάστηµά τους απέναντι στην αδικία, αφήνοντας παρακαταθήκη αγώνων που εµπνέουν µέχρι και σήµερα. Στον πυρήνα της φετινής Πρωτοµαγιάς βρίσκεται ένα επίκαιρο και συνταρακτικό δίληµµα: «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές µας». Ενα σύνθηµα που γεννήθηκε µέσα σε πραγµατικούς αγώνες και καταδεικνύει τη βαθιά σύγκρουση ανάµεσα στις ανάγκες των πολλών και τα συµφέροντα των λίγων. Η διαρκής επιδείνωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς για χιλιάδες εργαζοµένους δεν είναι τυχαία - είναι το αποτέλεσµα µιας πολιτικής που επιλέγει να θυσιάζει ανθρώπους στον βωµό του κέρδους. Σήµερα, αυτή η πολιτική παίρνει και πολεµική διάσταση. Η χώρα µας εµπλέκεται όλο και βαθύτερα στους ιµπεριαλιστικούς ανταγωνισµούς και τις στρατιωτικές συγκρούσεις, µε πρόσχηµα την «ασφάλεια» και τη «σταθερότητα». Βάσεις, αποστολές, κοινές ασκήσεις και συµµαχίες µε κράτη-δολοφόνους, όπως το Ισραήλ, δείχνουν πως ο λαός µας µετατρέπεται σε στόχο για συµφέροντα που δεν τον αφορούν. Ενώ οι επιχειρηµατικοί όµιλοι θησαυρίζουν, οι εργαζόµενοι πληρώνουν το τίµηµα: ακρίβεια, υπερφορολόγηση, χαµηλοί µισθοί, τσακισµένα δικαιώµατα.

Η φετινή Πρωτοµαγιά καλεί σε αφύπνιση και οργάνωση. Με τη δύναµη της συλλογικής πάλης, µπορούµε να υψώσουµε τείχος απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, να απαιτήσουµε απεµπλοκή της χώρας από τους ιµπεριαλιστικούς σχεδιασµούς και να σταθούµε αλληλέγγυοι στους λαούς που δοκιµάζονται - όπως ο παλαιστινιακός, που αιµορραγεί καθηµερινά από την κατοχή και τις επιθέσεις του Ισραήλ, µε τις πλάτες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Η Εργατική Πρωτοµαγιά µάς δείχνει τον δρόµο: οργάνωση, πάλη, διεθνιστική αλληλεγγύη. Οχι στους πολέµους των εκµεταλλευτών. Αγώνας για έναν κόσµο ειρήνης, δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Αυτός ο πόλεµος δεν διεξάγεται µόνο µε όπλα. Είναι πόλεµος ενάντια στη ζωή µας: στην εργασία, την υγεία, την ειρήνη. Από τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, όπου οι εργαζόµενοι δουλεύουν εξαντλητικά µε µισθούς πείνας, έως τα µέτωπα των πολέµων, που στήνονται για ενεργειακές πηγές και σφαίρες επιρροής, η λογική είναι η ίδια: κέρδος για τους λίγους, θυσίες για τους πολλούς. Οι εργαζόµενοι στον τουρισµό και στην εστίαση βιώνουµε στο πετσί µας αυτήν τη σκληρή πραγµατικότητα: εξαντλητικά ωράρια, µισθοί που δεν φτάνουν για να ζήσεις, εργολαβίες και ελαστική απασχόληση, έλλειψη µέτρων υγείας και ασφάλειας. ∆εν µπορούµε να συµβιβαστούµε µε την «ανάπτυξη» που βασίζεται στο δικό µας ξεζούµισµα. Μετράµε νεκρούς µέσα στον χώρο δουλειάς χωρίς καν να ξεκινήσει η νέα θερινή σεζόν. ∆ιεκδικούµε τα αυτονόητα: σταθερή δουλειά µε δικαιώµατα, 5ήµερο - 8ωρο, µε δύο συνεχόµενα ρεπό, µε ουσιαστικές αυξήσεις στους µισθούς, µέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Καµία εµπλοκή στους ιµπεριαλιστικούς πολέµους - Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Η 1η Μάη είναι µια υπενθύµιση πως τίποτα δεν χαρίζεται. Ο,τι κατακτήθηκε κερδήθηκε µε αγώνα, ενότητα, οργάνωση. Με πίστη στο δίκιο µας, παίρνουµε θέση στον δρόµο της ανατροπής. ∆εν υποχωρούµε, δεν σιωπούµε.