Ντελ Πιέρο : «Η χαρά δεν με έκανε να ξεχάσω τον φίλο μου» – Η συγκινητική στιγμή μετά τον τελικό του Μουντιάλ
Ο Ντελ Πιερο μας το έδειξε. Διότι, το ποδόσφαιρο ξεπερνά το ίδιο του το μέγεθος. Δεν έχει να κάνει με τίτλους, τρόπαια και σκορ. Έχει να κάνει με συναισθήματα, φιλίες και ανθρώπινες στιγμές που μένουν για πάντα.
Μετά τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006 ανάμεσα στην Ιταλία και τη Γαλλία, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο –που μόλις είχε γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής– πήρε μια απόφαση που δύσκολα θα έκανε άλλος στη θέση του. Άφησε τους πανηγυρισμούς, το τρόπαιο, τις κάμερες και τη δόξα και κατευθύνθηκε στα αποδυτήρια της Γαλλίας.
Πριν από αυτό, είχε ήδη βρει τον Νταβίντ Τρεζεγκέ – συμπαίκτη του στη Γιουβέντους και μοιραία φιγούρα της διαδικασίας των πέναλτι. Τον παρηγόρησε, του θύμισε πως ήταν εκείνος που χάρισε το Euro 2000 στη Γαλλία και πως αυτά έχει το ποδόσφαιρο.
Στη συνέχεια, όμως, αναζήτησε τον Ζινεντίν Ζιντάν. Βαθιά φίλοι από τα χρόνια τους στη Γιουβέντους, με αλληλοσεβασμό που ξεπερνούσε το απλό “συμπαίκτες”. Ο Ζιντάν, μόνος, απογοητευμένος και με το βάρος της αποβολής στον τελικό, δεν πίστευε στα μάτια του όταν είδε τον Ντελ Πιέρο μπροστά του.
“Μα πώς άφησες όλους αυτούς και ήρθες εδώ;”
“Η χαρά δεν θα με κάνει να ξεχάσω τον φίλο μου, αυτόν που παίξαμε μαζί.”
Ο Ζιντάν τον αγκάλιασε, του έδωσε τη φανέλα του, υπογεγραμμένη, και του είπε στα ιταλικά:
“Σε ευχαριστώ φίλε μου. Είμαι χαρούμενος για σένα. Είσαι ο καλύτερος με τον οποίο έχω παίξει και αυτός που το άξιζε πραγματικά.”
Το ποδόσφαιρο γράφει ιστορίες. Αλλά μόνο οι άνθρωποι τις κάνουν αξέχαστες.
Η κίνηση του Ντελ Πιέρο και τα λόγια του Ζιντάν είναι κάτι παραπάνω από στιγμιότυπο ενός τελικού. Είναι η υπενθύμιση πως η φιλία και ο σεβασμός μένουν, ακόμα κι όταν όλα τα φώτα σβήσουν.
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΟΝΟΥΣ;
Content Original Link:
" target="_blank">
