Η Κίνα επιβάλλεται στην Ινδία με όπλο το νερό - Το νέο μεγα-φράγμα
Συζητήσεις, ενθουσιασμό, αλλά και ανησυχία προκαλεί στην Ασία -αλλά και πέραν αυτής- το νέο μεγα-έργο που ξεκίνησε να κατασκευάζει η Κίνα και το οποίο υπόσχεται τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας, τόσο για την ίδια, όσο και για την ευρύτερη περιοχή, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ενίσχυση της επιρροής του Πεκίνου πολύ πέρα από τα σύνορα της χώρας.
Η Κίνα κατασκευάζει το μεγαλύτερο φράγμα του πλανήτη κοντά στα σύνορα με την Ινδία
Ο λόγος για το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα του κόσμου που είναι γνωστό και ως υδροηλεκτρικός σταθμός Motuo, το οποίο όταν ολοκληρωθεί θα είναι το μεγαλύτερο φράγμα του πλανήτη, μεγαλύτερο κι από το διάσημο Φράγμα των Τριών Φαραγγιών στον ποταμό Γιάνγκτσέ και θα παράγει τριπλάσια ενέργεια σε σχέση με αυτό.
Η Κίνα παρουσίασε σχετικά πρόσφατα το έργο (βέβαια υπάρχουν αναφορές για κινήσεις προετοιμασίας του από το μακρινό 2011, οπότε είχαν σημειωθεί και διαδηλώσεις στην Ινδία), το κόστος του οποίου εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 167 δισεκατομμύρια δολάρια, και υποστήριξε ότι είναι αναγκαίο για την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών. Όμως το φράγμα που θα βρίσκεται στην ροή του ποταμού Γιάρλουνγκ Τσανγκπό, στο ανατολικό άκρο του Θιβέτ, δημιουργεί ανησυχίες τόσο από πλευράς Ινδίας όσο και από πλευράς του Μπαγκλαντές, αφού στην πορεία ο ποταμός είναι γνωστός ως Βραχμαπούτρας.
Τόσο η Ινδία, όσο και το Μπαγκλαντές ανησυχούν ότι ο σταθμός Motuo, θα ορηγήσει στην απόλυτη κυριαρχία της Κίνας στην ιδιαίτερα «καυτή» περιοχή των Ιμαλαΐων και του Θιβέτ δίνοντας της τον πλήρη έλεγχο στην ροή του Βραχμαπούτρα και επηρεάζοντας την ζωή και την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών των δύο χωρών.
Στρατηγική τοποθεσία
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, το σχέδιο περιλαμβάνει την κατασκευή συνολικά πέντε φραγμάτων κατά μήκος ενός τμήματος 50 χλμ., σε ένα σημείο που ο ποταμός πέφτει απότομα 2.000 μέτρα από το οροπέδιο του Θιβέτ γύρω από το βουνό Ναμτσά Μπάρουα στα ανατολικά.
Πρόκειται για ένα τεράστιο φαράγγι που λέγεται ότι είναι το βαθύτερο και μακρύτερο στον κόσμο, το οποίο σε εκείνο το σημείο παίρνει μια τεράστια στροφή που είναι γνωστή ως «η Μεγάλη Στροφή».
Οι εργασίες σύμφωνα με το Xinhua ξεκίνησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο και πρώτος στόχος είναι η «ευθυγράμμιση» και η «εκτροπή του νερού μέσω σηράγγων».
Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα η ηλεκτρική ενέργεια του υδροηλεκτρικού φράγματος, όταν αυτό ξεκινήσει να λειτουργεί θα μεταφέρεται κυρίως εκτός της περιοχής, δίνοντας όμως προτεραιότητα στην πλήρη κάλυψη των αναγκών του Θιβέτ.
Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας αναμένεται να ξεκινήσει στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 2030, αλλά πέρα από αυτό και το κόστος, η Κίνα έχει δημοσιεύσει ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι.
Έντονη ανησυχία σε Ινδία και Μπαγκλαντές
Αυτή ακριβώς η έλλειψη… πληροφόρησης όχι μόνο αυξάνει την ανησυχία στην άλλη πλευρά των συνόρων, αλλά αφήνει χώρο στον πρωθυπουργό του Αρουνατσάλ Πραντές (της ινδικής πολιτείας που βρίσκεται στην ροή του ποταμού), Πέμα Κάντου, να υποστηρίξει ότι οι ποταμοί Σιάνγκ και Βραχμαπούτρας θα μπορούσαν να «στεγνώσουν σημαντικά» μόλις ολοκληρωθεί το φράγμα.
Ο Κάντου υποστήριξε ότι σύμφωνα με στοιχεία το φράγμα θα μπορούσε να μειώσει κατά 80% το νερό του ποταμού που διέρχεται από την ινδική πολιτεία, ενώ θα μπορούσε να πλημμυρίσει άλλες περιοχές, όπως η γειτονική πολιτεία Άσαμ.
Τον Ιανουάριο, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ινδίας είχε υποστηρίξει ότι είχαν εκφράσει ανησυχίες στην Κίνα σχετικά με τον αντίκτυπο των μεγα-φραγμάτων και είχαν παροτρύνει το Πεκίνο να «διασφαλίσει τα συμφέροντα των κρατών που βρίσκονται κατάντη». Είχαν επίσης τονίσει την «ανάγκη για διαφάνεια και διαβούλευση με τις χώρες που βρίσκονται κατάντη».
Αντίστοιχα και το Μπαγκλαντές εξέφρασε τις ανησυχίες του στην Κίνα σχετικά με το έργο, με αξιωματούχους να στέλνουν τον Φεβρουάριο επιστολή στο Πεκίνο ζητώντας περισσότερες πληροφορίες για το φράγμα.
Το Πεκίνο δεν βλέπει λόγους ανησυχίας
Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας απάντησε ότι η Κίνα έχει «νόμιμο δικαίωμα» να φράξει τον ποταμό και έχει λάβει υπόψη τις επιπτώσεις κατάντη.
Όπως τόνισε: «Η κατασκευή του υδροηλεκτρικού έργου είναι θέμα που εμπίπτει στο πεδίο των κυριαρχικών υποθέσεων της Κίνας. Η Κίνα έχει επίσης πραγματοποιήσει τις απαραίτητες επικοινωνίες με τις χώρες που βρίσκονται κατάντη σχετικά με υδρολογικές πληροφορίες, έλεγχο πλημμυρών και συνεργασία για τον μετριασμό των καταστροφών που σχετίζονται με το έργο».
Παρά το γεγονός ότι η κινεζική ηγεσία εμφανίζεται να αντιμετωπίζει με σταθερότητα το συγκεκριμένο θέμα, η ανησυχία της ινδικής πλευράς είναι μάλλον ευρύτερη. Η πολιτεία του Αρουνατσάλ Πραντές εξάλλου ήταν μια από τις περιοχές που σημειώθηκαν κατά κύριο λόγο οι συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο ασιατικές υπερδυνάμεις, κατά τον Σινο-ινδικό πόλεμο του 1962. Η άλλη ήταν το… Τζαμού Κασμίρ, το οποίο βρίσκεται στα δυτικά του Θιβέτ.
Σκληρός ανταγωνισμός Ινδίας- Κίνας
Αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι δύο γίγαντες πλησιάζουν προς μια τέτοια σύγκρουση, οι εξελίξεις προ μηνών στο Κασμίρ που έφεραν την σύγκρουση Πακιστάν και Ινδίας, αλλά και ένας μέχρι πρότινος σχετικά άγνωστος στην Δύση ανταγωνισμός πέριξ των συνόρων Ινδίας – Κίνας, έχουν αρχίσει να προκαλούν ανησυχία.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο γιγάντων πέριξ των συνόρων τους εντοπίζεται σε πάρα πολλά επίπεδα, από τον πόλεμο για τον έλεγχο του νερού που κατεβαίνει από τα Ιμαλάια και δημιουργεί όλους τους μεγάλους ποταμούς της περιοχής, μέχρι έργα υποδομών, εμπορικούς δρόμους και στρατιωτικές βάσεις.
Πρόσφατα μάλιστα η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ σε βίντεο, όπου καταγράφονται λεπτομερώς όλα τα μεγάλα έργα και των δύο δυνάμεων κοντά στην περιοχή των συνόρων, αλλά και ο αντίκτυπος που αυτά έχουν στην ισορροπία που επικρατεί εκεί.
Ο «πόλεμος του νερού» στα Ιμαλάια
Όσον αφορά στον «πόλεμο του νερού», η απάντηση της Ινδίας στις ανακοινώσεις από την πλευρά της Κίνας και τις εργασίες για το φράγμα, είναι η κατασκευή ενός άλλου φράγματος στον ποταμό Σιάνγκ (ο οποίος είναι παραπόταμος του Γιάρλουνγκ Τσανγκπό), το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ταμιευτήρας νερού για να ελέγχει την ροή που θα επιτρέπει το κινεζικό φράγμα.
Σημειώνεται εδώ ότι η Ινδία με αφορμή την σύγκρουση με το Πακιστάν για το Κασμίρ προ μηνών αποχώρησε από την Συνθήκη για τα Ύδατα του Ινδού (IWT) και φαίνεται ότι θέλει να δώσει συνέχεια στο θέμα καθώς προσφάτως επισήμως αρνήθηκε να αναγνωρίσει την δικαιοδοσία του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης (PCA), το οποίο γνωμοδότησε ότι η Συνθήκη δεν προέβλεπε την μονομερή αποχώρηση από αυτήν για κανένα μέρος.
Η Κίνα μέχρι πρότινος είχε αποφύγει να παρέμβει στο θέμα αυτό, όμως με την ισχύ που της δίνει το γεγονός ότι και σε αυτή την περίπτωση οι πηγές του Ινδού ποταμού είναι κι αυτές εντός των συνόρων της, φαίνεται ότι αλλάζει στάση. Έτσι, χωρίς να σχολιάζει ουσιαστικά την απόφαση της Ινδίας, το Πεκίνο ανακοίνωσε ότι επιταχύνει τις εργασίες για την κατασκευή ενός φράγματος σε έναν παραπόταμο του Ινδού, τον οποίο και ελέγχει το Πακιστάν σύμφωνα πάντα με την IWT.
Και σε αυτή την περίπτωση η Ινδία εμφανίζεται να βρίσκεται σε δυσχερή θέση απέναντι στην κινεζική επιρροή, ενώ δεν φαίνεται να μπορεί να επηρεάσει την ειδική σχέση που έχει το Πεκίνο με το Ισλαμαμπάντ στα πλαίσια της «Πρωτοβουλίας Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος». Οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει στην δημιουργία ενός Οικονομικού Διαδρόμου (CPEC) ο οποίος ξεκινάει από την επαρχία Σιντζιάνγκ της Κίνας και καταλήγει στο λιμάνι Γκουαντάρ του Πακιστάν.
Κινήσεις σύγκλισης
Με βάση τα παραπάνω, ο έλεγχος της Κίνας όχι μόνο στην ροή των υδάτων από τα Ιμαλάια, αλλά και συνολικά των νοτίων συνόρων, σε συνδυασμό με την προβολή ισχύος σε όλη την περιοχή, έχει δημιουργήσει μια εξαιρετικά ανισόρροπη σχέση με την Ινδία.
Βέβαια η αναγνώριση αυτών των δεδομένων σε συνδυασμό με την αλλοπρόσαλλη στάση του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στην Ινδία, έχει οδηγήσει το Νέο Δελχί να κάνει κινήσεις «ανοίγματος» προς το Πεκίνο.
Επί παραδείγματι την προηγούμενη εβδομάδα ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας Σουμπραχμανιάμ Τζαϊσανκάρ, πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Κίνα, που είναι και η πρώτη μετά από τις διασυνοριακές συγκρούσεις του 2020. Οι εξελίξεις στην περιοχή αναμένονται με ενδιαφέρον, τόσο από τις περιφερειακές δυνάμεις, όσο και πολύ πέρα από την Ασία.
Content Original Link:
" target="_blank">
