Ιντερ: Από την αποθέωση στην καταστροφή

Μόλις 55 ημέρες χρειάστηκαν για να μετατραπεί η Ίντερ από διεκδικήτρια του νταμπλ και του Champions League, σε μια ομάδα χωρίς τίτλους, με διχασμένα αποδυτήρια και υπό καθεστώς πλήρους αμφισβήτησης. Από τη θριαμβευτική βραδιά της 6ης Μαΐου απέναντι στη Μπαρτσελόνα, που την έστειλε στον δεύτερο τελικό της τριετίας, μέχρι τον αποκλεισμό-σοκ από τη Φλουμινένσε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, η πτώση υπήρξε κάθετη και οδυνηρή.

Η νίκη απέναντι στους Καταλανούς αναζωπύρωσε τα όνειρα για τον μεγάλο τελικό της Ευρώπης, αναπτέρωσε το ηθικό μετά από σερί ηττών στην Ιταλία και έκανε τους φίλους της Ίντερ να πιστέψουν ξανά στο «νταμπλ». Ο αποκλεισμός από το κύπελλο είχε ήδη έρθει, αλλά το πρωτάθλημα ήταν ακόμη εφικτό. Οι ήττες της Νάπολι έδιναν ελπίδες, και το παιχνίδι με τη Λάτσιο φαινόταν ως το κρίσιμο βήμα. Όμως, το πέναλτι του Πέδρο στο 90’ μετά από χέρι του Μπισέκ κατέστρεψε τα πάντα: το πρωτάθλημα χάθηκε.

Από εκεί και πέρα, όλα κύλησαν στραβά. Στον τελικό του Champions League, η Ίντερ παρουσιάστηκε αγνώριστη, χωρίς ένταση, χωρίς πλάνο, χωρίς ψυχή. Η συντριβή με 5-0 από την Παρί Σεν Ζερμέν άφησε ανεξίτηλο στίγμα. Ο Ιντζάγκι παραιτήθηκε λίγες ημέρες αργότερα και επέλεξε την Αλ Χιλάλ, αφήνοντας πίσω του σκόνη και